Renesans – wybór

 » Francesco Petrarca, Sonet 132 (Jeżeli to nie miłość...)
 » Francesco Petrarca, *** (Pokoju mieć nie mogę...)
 » Klemens Janicki, O sobie samym do potomności (Ty, co pomyślisz)

Francesco Petrarca (1304-1374)

Pokoju mieć nie mogę...

Pokoju mieć nie mogę, wojska nie szykuję,
bojaźń, otuchę, ogień, lód widzę u siebie
i czołgam się po ziemi, i latam po niebie:
cały świat zagarnąwszy, nic nie obejmuje.

Temu, co mię ni trzyma, ni puszcza, hołduję.
Anim związan od niego, ani rozwiązany;
nibym wolny, a jednak ciężą mi kajdany –
anim żyw, ani troski próżen się być czuję.

Bez oczu widzę, wołam języka nie mając,
chcę sam zginąć, a przecie o ratunek proszę.
Sam siebie nienawidzę, a inszych miłuję.

Boleścią się posilam, płacz z śmiechem mieszając,
jednak smak tak w życiu, jak w śmierci odnoszę,
w takim bycie dla ciebie, pani, się znajduję.
Przeł. Daniel Naborowski