Serwis Humanistyczny "Hamlet"
Konteksty

Franois Villon (ok. 1431-1463/65)

Brak pewnych ustaleń biograficznych na temat postaci pierwszego francuskiego poety lirycznego. Wiadomo, że studiował na Uniwersytecie Parsykim. W Paryżu rówież najprawdopodobniej po raz pierwszy zadarł z prawem, co stało się powtarzalnym motywem jego dalszego burzliwego życia. Biografowie piszą o rabunkach, morderczych bójkach (w tym o/przez kobiety), pobytach w surowych więzieniach i wyrokach śmierci zamienianych w ostatniej chwili na wygnanie lub ułaskawienie. Tworzy się z tego barwna legenda poety, buntownika i łotrzyka, który swoje przeżycia zawarł w poezji.

Villon zostawił po sobie niewiele, ok. 120 stron; nie zachował się żaden wiarygodny autograf, dysponujemy natomiast przedrukami wierszy artysty rozpoczynającymi się już od końca XV w. Pierwszym zachowany utworem jest poemacik pt. Legaty, zwany Małym testamentem, natomiast najcenniejszym dziełem jest późniejszy Wielki testament (1461). Zachowały się również ballady okolicznościowe, dołączane przez wydawców do Wielkiego testamentu jako Kodycyl, oraz ballada pisana w żargonie złodziejskim. Wszystkie utwory poety charakteryzują się ironiczno-prześmiewczym stosunkiem do przywoływanej w nich opartej na biografii rzeczywistości. Bezpośredni, czasem wulgarny, a przez to szczery język służy wyrażaniu indywidualnego, krytycznego wobec oficjalnych wzorców epoki, spsobobu widzenia świata i ludzi.