Serwis Humanistyczny "Hamlet"
Konteksty

Św. Anzelm z Canterbury (1033-1109)

– teolog i filozof, abp., doktorKościoła, zw. doctor magnificus, ur. 1033 w Aoście, zm. 21 IV 1109 w Canterbury.

Rodzina A. pochodziła prawdopodobnie z Burgundii. Wykształcenie z zakresu septem artes liberales zdobył w Avranches w Normandii, gdzie uczył słynny mistrz dialektyki, Lanfranc z Pawii. W 1059 A. przybył do opactwa benedyktyńskiego w Bec (dziś Le Bec-Hellouin), gdzie tenże Lanfranc pełnił funkcję przeora i kierownika szkoły klasztornej a w 1063 opata w opactwie St. Étienne w Caen; po tym fakcie A. został przeorem w Bec i kierownikiem szkoły klasztornej, a po śmierci opata Herluina (założyciela tegoż opactwa), w 1078 opatem w Bec. W 1093 objął po Lanfrancu stolicę prymasowską Anglii i został arcybiskupem Canterbury. Piastował ten urząd aż do śmierci. Pochowany został w katedrze w Canterbury, obok swego dawnego mistrza Lanfranca.

Najważniejsze dzieła Anzelma: Monologion (pierwotny tytuł Exemplum meditandi de ratione fidei, 1076; Przegląd Tomistyczny 3 (1987), 179-216; Wwa 1992); Proslogion (pierwotny tytuł: Fides quaerens intellectum, 1077-1078; Przegląd Tomistyczny 4 (1988), 108-178; Wwa 1992); De grammatico, De veritate, De libertate arbitrii (1080-1085); De fide Trinitatis et incarnatione verbi (pierwsza red. w 1092, druga red. w 1094); Cur Deus homo (1094-1098); De conceptu virginali et de originali peccato (1099-1100); De processione Spiritus Sancti (1102); De concordia praescientiae et praedestinationis necnon gratiae Dei cum libero arbitrio (ok. 1107); De potestate et impotentia, possibilitate et impossibilitate, necessitate et libertate (dzieło nie dokończone); Homiliae et exhortationes; Liber meditationum et orationum; Tractatus asceticus; Epistolae.

Źródło: Powszechna Encyklopedia Filozofii