Aischylos z Eleuzis (525-456 p.n.e.)

Najstarszy z trzech wielkich tragików gr., obok Sofoklesa i Eurypidesa, właściwy twórca klasycznej tragedii gr. Pochodził z arystokracji, brał udział w walkach Greków z Persami pod Maratonem, Salaminą i Platejami. Był kilkakrotnie w Syrakuzach na zaproszenie tyrana Hierona I. Umarł w Geli na Sycylii. A. udoskonalił technikę teatru gr. wprowadzając m.in. drugiego aktora (co umożliwiło rozwój dialogu i akcji), dekoracje (Agatarchos) oraz ulepszone stroje aktorów. W zachowanych utworach A. widać wyraźnie drogę rozwoju tragedii od wypełnionych głównie śpiewami chóru Persów i Błagalnic do Orestei, której bohaterowie mają wyraźnie zarysowane charaktery, a pieśni chóru są ograniczone na rzecz znacznie rozwiniętej akcji. Styl jego sztuk jest wzniosły, a bohaterowie majestatyczni. Tragedie A. przepojone są duchem religijnym; poeta wyraża w nich pogląd, że przez cierpienie bogowie uczą ludzi prawdy, że zuchwałość wobec bogów prowadzi do zguby oraz że nawet bogowie nie mogą przeciwstawić się przeznaczeniu. A. związany był ściśle z nowo powstałą demokracją ateńską, co widoczne jest przede wszystkim w jego zachowanej trylogii Oresteja, która kończy się ustanowieniem przez Atenę areopagu wydającego wyrok na dawne prawo rodowe. Z jego 70 tragedii i 20 dramatów satyrowych zachowało się – prócz wielu tytułów i fragmentów – 7 tragedii: Persowie, Błagalnice, Prometeusz skowany, Siedmiu przeciw Tebom oraz trylogia Oresteja, na którą składają się: Agamemnon, Ofiarnice (Choefory) i Eumenidy.

  Pisarze
  Artyści
  Filozofowie
  Zestawienia
  [b] biografia
  [k] kalendarium

 Zobacz też:
  Teksty
  Galeria
  Filozofia

Ajschylos